Isabelle Vanhecke (gekend van ‘Nonkels’, ‘Chantal’, ‘Albatros’,…) gaat samen met regisseur Stefan Perceval aan de slag met een beklijvende tekst over afscheid en ontdekken, over samen en alleen. Een opgewekte roman over rouw, afkomst en taal. Kan dat wel? Wie de roman ‘Wit is altijd schoon’ van Leo Pleysier heeft gelezen, kent het antwoord. In een buitengewone heldere en lichtvoetige taal beschrijft Pleysier de complexe gevoelens van een zoon voor zijn overleden moeder, die hem heel lang bedolven heeft onder haar gepraat. Het levert een warm en liefdevol portret op van de moeder.